35 Van Jurmula naar Kandava

Gisteravond heb ik een tijdje met een Letse man staan praten die hier met zijn familie was. Als je hem hoort vertellen dat het salaris van bv een meester timmerman hier 1100 euro bedraagt, waarvan een gedeelte zwart. De WW wordt 2 maanden volledig doorbetaald dan 2 maanden 50% en verder niks. Dan mag je toch blij zijn dat je wiegje in Nederland heeft gestaan.

Om jullie in Nederland te plagen: vanmorgen scheen het zonnetje en het was vanmiddag 23 graden.

We werden wakker op deze mooie picknick plaats aan het water. Van de gemeente kwamen 2 mannen het achtergebleven afval oprapen. Dat was niet veel. Even later kwam een vuilniswagen de container legen. Nu op een normale tijd. Laatst kwamen ze een keer om half elf  's avonds en dan kijk je wel raar op als zo'n vrachtwagen de bossen in komt rijden. Ik moet zeggen dat deze landen veel schoner zijn dan Nederland. Nergens zie je hier vuil op straat. Overal staan prullenbakken of containers. Maar we gaan weer verder.

Als eerste gaan we de badplaats Jurmala bezoeken. Dit was in de Sovjet tijd een badplaats waar de partijbonzen kwamen.

Even het strand op.

Met een kop koffie uit de wind.

Op de wandeling vanaf de weg zie je grote verschillen in huizen. De volgende 2 stonden tegenover elkaar.

Waarom is ons onduidelijk. Er wonen hier namelijk veel mensen die in Riga werken. De huizen worden blijkbaar niet verkocht, maar verpauperen gewoon.

Op naar Kandava, hier staan nog resten van een kasteel. In het park staat ook een mooie maquette.

Het dorpje zag er ook leuk uit en we wandelen daar nog even door.

Dat is pas een brandweerauto, de Zil-131.

We lopen verder en komen bij deze mozaïek.

Het is een leuk dorp vol met bijzondere dingen.

Maar ook hier is de staat van de huizen verschrikkelijk. 

Vanmorgen heb ik staan praten met een gepensioneerd ouder stel, hij was professor geweest op de universiteit en zij faculteitsmedewerker. Samen hadden ze een pensioen van 900 euro. De kosten liggen hier op het zelfde niveau als Nederland. Dus hadden ze er allebei nog een baantje bij.

Boven op een heuvel staat een oud kerkje met een oud kerkhof dat zo een set kan zijn voor een griezelfilm.

Een overzicht van het dorp.

We gaan op zoek naar een camperplaats. Ik had een leuke gevonden maar die is nog te ver weg, morgen misschien.

De eerste plaats was niks. Dan maar naar de volgende, ook niet leuk. Maar het draaien was een probleem. Ik kon net de draai niet maken. Dus koppelen we de aanhanger even af. 

We worden er steeds makkelijker in.

Op naar de volgende en die is naar onze zin. Een kleine parkeerplaats tegen de bossen aan. Het is ook de start van een wandelpad. Even later zie ik een man en vrouw staan kijken naar onze motor en we maken een praatje. Ze spreken een klein beetje Engels. Hij vertelde dat hij ook een motor had. 

Een uur later horen we een motor komen aanrijden en daar is mijn motor vriend. Hij vertelde dat hij elke motorrijder als vriend beschouwd en we krijgen een tas met peren en appels uit zijn eigen tuin. 

Trots laat hij ook foto's zien van zijn kinderen en familie die allemaal in het Letse leger zitten. Na een half uurtje vertrekt hij weer om te gaan eten.