Dag 5 / Donderdag 19-01-2023 / -4

Vandaag worden we om 9.55 uur met de bus opgehaald om naar de rendierenfarm te gaan. We draaien van de doorgaande weg een polderweg in en er steekt een kudde rendieren over en verdwijnen in het bos. 

Na een poosje komen we aan bij de boerderij. We worden welkom geheten en krijgen een uitleg over de dieren en het bedrijf. 

We mogen de rendieren voeren. Daarna krijgen we heerlijke bessensap met een lekkernij. Daarna volgt nog een enthousiast verslag hoe hun dagelijks leven in de zomer en winter eruit ziet met de dieren. Interessant! 

Dan is het tijd voor een rit met de slee. Knus samen in de slee met een rendier velletje over ons heen. Jill heeft een slede voor zichzelf. 

Leuk om te zien hoe begaan de eigenaren zijn met hun beesten. 

Na een hartelijk afscheid, worden teruggebracht met de bus. Bij het uitstappen, passeerden ons 3 motoren met zijspan, helaas te laat het fototoestel te voorschijn getoverd. 

Een snelle lunch en dan staat de huskytocht alweer op het programma. Daar men moest schuiven met de activiteiten, vandaag een drukke agenda. 

Nu komt een touringcar ons ophalen. 

Vanmiddag worden we met veel geblaf verwelkomt. 

Een medewerker legt uit hoe de slee werkt en welke tekens er tijdens de rit worden getoond. Snelheid minderen, remmen en stoppen. 

Cor en Jill delen een slee.

Ik ga bij de medewerker in de slee. 

We hebben een gezellig gesprek tijdens de tocht en ik kan weer even Engels kletsen. Wat een fairy-tale om hier doorheen te mogen rijden. 

Het is een hele belevenis om dit allemaal te kunnen ervaren. Mooie herinneringen voor ons drietjes. 

Ook aan de rit komt een einde. Tijd voor koffie of warme bessensap (de traditie van hier) en het stellen van vragen. Ik geef de begeleider nog een boks en bedank hem voor zijn inzet. 

De bus brengt ons weer veilig 'thuis'. Hier wordt normaal gereden over de besneeuwde wegen, 80 km per uur is heel gewoon. 

Even relaxen, nog een paar hoofdstukken lezen en dan haalt Kees ons op voor een gezamenlijk etentje. Grappig, de oudjes en Kees aan de ene kant van de tafel en aan de andere zijde de jongelui. De bordjes zijn allemaal leeg, een teken dat het goed heeft gesmaakt. 

Kees brengt zijn tafelgenoten terug naar het park en sluit weer aan bij de jonge garde in de Karaokebar van het dorp (erg populair in Finland). 

Esther, Wilma en wij bouwen ons eigen feestje. 

Alweer een prachtige dag beleefd.