Dag 06 / Vrijdag 22-09-2023 / Payzac

Wat een fantastisch plekje is dit. Frankrijk is echt een camper land, zulke fantastische voorzieningen voor de camperaars. Merci France. 

We rijden door het schitterende kronkelige en heuvelachtige Correze. We passeren diverse meertjes. Le pont Blanc, Le pont Rouge. Leuk die namen. 

We stoppen bij het dorpje, Segur Le Chateau. Eén van de mooiste dorpjes van Frankrijk, zegt men. Wij hebben er toch nog steeds, echt 1 als favoriet op ons lijstje staan. Maar dit is ook bijzonder, jammer dat het regent anders lijkt het toch fleurige. Bij het weggaan worden we aangesproken door Nederlanders die in dit mooie plaatsje wonen. 

Na de lunch gaan we nog een oude ijzer smederij bekijken van 1521 in Savignac-Ledrier. 

De smederij van Savignac-Lédrier: een origineel erfgoed. Aan de oevers van de Auvézère ligt de smederij in de holte van de vallei, met uitzicht op een prachtig renaissancekasteel. Ze werd gebouwd in 1521. De smederij, belangrijk onder het Ancien Régime, produceerde gietijzer en ijzer dankzij haar hoogoven en haar raffinaderij. Alle activiteiten draaiden op hydraulische energie die werd geproduceerd door de waterval van Auvezère, die de bijzonderheid heeft dat deze op deze locatie gebogen is, waardoor de stroom ervan vertienvoudigd wordt. Het werkte alleen in de winter en de productie was afhankelijk van de werkgelegenheid van boeren, lokale arbeidskrachten die in deze tijd van het jaar beschikbaar waren. Na de Revolutie was het de familie Cambescot die eigenaar werd en die er, dankzij de modernisering en innovatie van hun technieken, een efficiënt productiemiddel van maakte. In deze periode had de smederij inderdaad haar maximale potentieel voor de ontwikkeling van houtskoolgestookte staalproductie. De galopperende industrialisatie van de 19e eeuw begon zijn verval. Maar ondanks de concurrentie in het midden van de 19e eeuw die de hoogovens ontwikkelde in de grote metallurgische centra van Noord-Frankrijk, zette de smederij van Savignac, een familiebedrijf, zijn activiteiten voort tot 1930. In 1975 de productie van sleutels en punten voor sardineblikjes en in 1979 werd de smederij geclassificeerd als historisch monument. 

We wandelen er door het prachtige groene bosgebied heen. Een plaatje. Ook de mooie waterval. 

Daarna rijden we naar Payzac, waar we vanavond gaan eten bij Claire en Gordon, de twee lieve mensen waar Hielke en Cor de afgelopen zomer een week hebben verbleven. Het was een warm weerzien en we hebben gesmuld van het vegan diner. Nogmaals dank voor jullie gastvrijheid Claire en Gordon.