Dag 17 / Dinsdag 03-10-2023 / Riano / 23°

Gisteravond nog met een Nederlands stel gesproken. Zij hadden het plan om naar Marokko te gaan, maar met de natuurrampen is er nu een reisverbod. Voor de inwoners is het uiteraard veel triester wat er allemaal aan de hand is in hun land. 

Alles weer schoon nog even tanken. 1 liter diesel voor € 1,569, het kwartje van Kok hebben ze hier wel. Cor kletst nog even met de jongedame, met wie praat hij nu niet, iedereen die hij tegenkomt toch 🤭

Het weer is wat triestig, beetje motregen en het is wat grijzig. 

We rijden langs de bijzondere rivier San Vincente de la Barquera. Er steken allemaal paaltjes boven het water uit. 

Al snel naderen we de Picos de Europa. Wij zeggen altijd Noorwegen heeft vooraan gestaan met het uitdelen van de natuur, waarschijnlijk toch een gedeelte 1e plaats, want hier zien we ook een natuurgeweld. Zo groots. 

Aan de rotsen hangen ijzeren netten, maar goed ook want er hangen veel grote keien in. De weg is smal, maar goed te rijden. 

Om 1609 mtr hoogte stoppen we, om te genieten van de rondcirkelende gieren (tenminste dat denken wij). 

De weg door de Picos wat we nu hebben gereden was ca 50 km, met een snelheid van 40 km per uur.

We rijden het plaatsje Riano binnen, maar we lunchen. We ontmoeten een Nederlands stel die al een hele poos aan het toeren zijn op hun BMW. We vinden het hier zo prachtig, dat we besluiten hier te blijven overnachten. 

We wandelen door het plaatsje, waar we een Spaanse Marques fan tegen komen, met een Rossi petje, lachen natuurlijk. 

We maken een wandeling naar de brug en lopen langs het meer heen, leuk er staan borden waar de geschiedenis van deze streek wordt verteld. Zelfs in het Engels. 

Er is zelfs een klein haventje bij het meer. 

Niet te vergeten alle sporttoestellen. 

Eenmaal terug bij de camper, tijd voor een drankje, neem ik het spiegeltje er nog eens bij. De grote van het gat in mijn lip is van een dubbeltje en ziet er niet goed uit. Hé, hier is een medisch centrum (niet verwacht in zo'n kleine plaats). We wandelen er heen. De arts die open doet, spreekt Engels. Ja, erg grappig, hij tipt het bij Google in en vertaald het naar het Engels. Soms even een spraakverwarring maar we komen eruit. Direct starten met antibiotica want er zit een flinke ontsteking, nog meerdere tips gekregen om te kunnen behandelen. We worden door hem en z'n assistente vriendelijk gegroet bij ons vertrek. Fijn dat we nu de juiste info hebben. 

Ons uitzicht, stukken beter dan gisteren nietwaar. 

Voorheen lag het dorp midden onder de brug van 1954 tot 1986.