Dag 35 / Zaterdag 21-10-2023 / Angoulins / 20°

Vandaag gaan we eens kijken of we energie hebben om iets te ondernemen.

We rijden naar Saintes om een kijkje te gaan nemen in het amfitheater. Ze zijn het aan het renoveren en het is een behoorlijke bouwput. De rondleiding is minimaal vertelt de dame. We besluiten om een ommetje te maken rond het theater. 

Eerst een beetje geschiedenis… Geen zin in, scrol dan verder naar beneden. De mensen van Santons bezetten Saintonge tijdens het Gallische tijdperk. De Romeinen veroverden de regio en vestigden zich aan de oevers van de Charente. De stad Saintes (Mediolanum), gelegen aan het westelijke uiteinde van een commerciële en wegenas (via Agrippa) die Lyon (hoofdstad van de Drie Galliërs) met de Atlantische kust verbond, werd vervolgens snel monumentaal.

In de tijd van Augustus (27 v.Chr. – 14 n.Chr.) werd de stad waarschijnlijk de hoofdstad van de provincie Groot-Aquitanië (Aquitanië). Dit strekte zich vervolgens uit van de Loire tot aan de Pyreneeën. Mediolanum heeft belangrijke openbare monumenten: het amfitheater, de boog van Germanicus, de thermale baden en het aquaduct zijn vandaag de dag nog gedeeltelijk zichtbaar. Op het moment van haar hoogtepunt (eind 1e eeuw – begin 2e eeuw) moet de stad enkele duizenden inwoners hebben gehad.

Het amfitheater van Mediolanum is een van de oudste in Gallië. Het is mogelijk dat de bouw ervan begon tijdens het bewind van Tiberius (14 – 37 n.Chr.) en werd voltooid tijdens het bewind van Claudius (41 – 54 n.Chr.).

Zoals veel amfitheaters van het Romeinse Rijk, bevond dat van Saintes zich aan de rand van de oude stad op een gekozen en ontwikkelde locatie: de “vallon des Arènes”. Dankzij een gunstige topografie werden de bouwers van een deel van hun werk verlost; het amfitheater rustte op de helling van de vallei.

Dit elliptische monument, met imposante afmetingen (126 meter lang en 102 meter breed), maakte het mogelijk om enkele duizenden toeschouwers te huisvesten rond bloedige en gewelddadige voorstellingen zoals gladiatorengevechten (munera) of dierenjachten (venationes).

In de 3e eeuw raakte de stad in verval en werd verschanst binnen een indrukwekkende wal, opgebouwd uit de overblijfselen van openbare en grafmonumenten uit voorgaande decennia. Het amfitheater wordt dan niet meer gebruikt. Sinds de middeleeuwen wordt het onder meer gebruikt als steengroeve. Het werd in 1840 geclassificeerd als Historisch Monument. Vanaf dat moment werd het geleidelijk gerestaureerd.

Er wordt nu veel door de gemeenschap gedaan met het theater. 

Toch was een renovatie hard nodig volgens de medewerkster ivm het gevaar wat het begon op te leveren. Waarschijnlijke kosten 5 miljoen om het in 2025 weer in gebruik te kunnen nemen. 

Eerst nog even naar de bakker, 2 koffiebroodjes, 1 met en 1 zonder suiker. Helaas nog geen smaak ontwikkeling. 

Dan gaan we verder naar het natuurreservaat van Yves, hier ook zeer summiere info via internet over kunnen vinden. Een bezoekerscentrum voor activiteiten van schoolkinderen, nu niet geopend. Dat is voor ons niet ze erg, een wandeling en de natuur bekijken is al prima. Het hele gebied is afgesloten, blijkbaar mag je het reservaat niet in, hekken met verbodsborden. Dit plaatje hebben we kunnen schieten, verder waren er geen mogelijkheden om te wandelen. 

We gaan naar Angoulins, we hebben een plekje uitgezoekt bij een soort boerderij, waar we kunnen overnachten. Uiteraard hoopt men dan dat je wat vis koopt. Dat doen we graag. Bij aankomst staat er een bord dat het verboden is voor campers van 22.00 tot 07.00 uur en het hek is gesloten. Geen vis en op zoek naar een andere slaapplaats. 

Die vinden we even verderop. We staan op een bijzonder moerasplek. Helaas kan vanwege het stormachtige weer de drone niet op maar het zit vol met watertjes, echt apart. 

We lunchen, Cor houdt siësta. 

De zon laat zich volop zien en we wandelen langs de watertjes naar het strand. Het is eb en we zien diverse visserscabines met netten. 

Uiteraard gaan er Jacobs- en oesters schelpen mee. 

We waaien heerlijk uit, het kost energie, maar toch voldaan weer bij de camper en nemen dan opnieuw onze rust.