Dag 27 / Vrijdag 09 juni 2023 / Viseu de Sus 22°

Als we wegrijden bij het klooster komt er een man aangewandeld. Hij wil iets zeggen, Cor draait z'n raam open en er komt een Roemeense woordenregen naar binnen gerold. Cor maakt duidelijk dat hij hem niet verstaat, hij laat papieren zien waar medical op staat geschreven. Hij wil dus geld. We weten dat hier de medische zorg door de overheid wordt betaald. Het blijft treurig dat mensen steeds blijven bedelen. 

Vandaag gaan we de 17A en 18 de pas Pasul Prislop. Wat een schoonheid weer, het houdt maar niet op. 

We zien hier enorm veel houten schuurtjes staan op al de heuvels die we passeren. 

Werklui die met een schop de geulen schoon scheppen. 

Even later rijden we weer 2 keten met bijen voorbij. Ik vraag Cor de draaien. 

De imker spreekt alleen Roemeens, ik krijg een handkus van hem. 

Hij begrijpt dat we honing willen kopen bij hem, er staat nog niets uitgestald maar hij haalt een kleine en grote pot uit de auto. We nemen de grote pot. Zo kan het dus ook, zelf verantwoordelijk zijn voor je inkomsten. 

Er staan hier mooie huizen, hout, mozaïek, met sierlijsten en veel houtsnijwerk. 

We komen aan bij een houten kerkje. Even fotograferen. Er stopt een auto met Roemenen, ze beginnen een heel verhaal af te steken. Ik maak duidelijk dat ik ze niet begrijp. English is de reactie, ik houd me wat van de domme, a little bit. Ze rijden door. Ik loop naar de camper en ze zijn gedraaid. Waarschijnlijk zien ze nu Cor en rijden door. 

We zien een hertje oversteken. Hertjes, vos, kippen, paarden, koeien, geiten, schapen, honden, katten, we hebben alles voorbij zien komen behalve beren en die blijken er toch een 6000 te zijn in Roemenië. 

Vandaag ook weer hongerige zwerfhonden. Nu alleen wat oud brood, maar dat wordt ook gegeten. 

We bereiken de hoogste top van de pas op 1453 meter. Er ligt nog sneeuw op de bergen, waarvan de hoogste 2279 meter. 

We rijden door naar Viseu de Sus, waar we het museum van de stoomtreinen willen gaan bekijken. We treffen een stel, Miep (Nederlandse) en haar Engelse partner. Zij hebben vandaag van 9.00 tot 16.30 uur een ritje gemaakt in zo'n oude stoomtrein. Dat lijkt wel wat. Als we de wagons zien, weten we niet of het zo'n goed idee is. Al die uren in een hobbelende coupe op houten bankjes, door de pas die wij vandaag al hebben gereden. Voor haar man duurde het allemaal veel te lang en was het vermoeiend. 

We kijken buiten nog een paar treinen, het museum niet gevonden. 

We wandelen naar het dorp, pikken een terrasje en komen terug bij onze hondjes, die zijn er hier ook weer volop.