Dag 34 Miranda del Castanar naar Castillo de la Guarena

Excuus, ik heb gisteren een vergissing gemaakt. De vogel was geen gier, maar een rode wouw, dank je Tom voor je oplettendheid en wij hebben weer wat bijgeleerd. 

We laten de boomgaard achter ons en rijden naar Mogarraz om daar de wandeling te kunnen starten.

Hier dient hetzelfde probleem aan, geen parkeermogelijkheid. We zetten de camper onderaan bij het dorp aan de kant van de weg. Er kunnen nog twee auto's achter ons staan en 1 ervoor. 

We wandelen naar boven want de wandeling start in het dorpje (van 300 inwoners). Wat een beauty, dit is echt het mooiste dorpje wat we tot op heden hebben gezien. Oogstrelend! 

Als eerste komen we langs druiven persen met molenstenen. Cor denkt dan direct aan zijn opa die ook een malerij heeft gehad. 

Zoals je op de foto's kunt zien zijn de huizen allemaal voorzien van schilderijen met beeltenissen van de inwoners. Zo prachtig. 

We gaan de Camino del Agua lopen vandaag. Wat een oogverblindende natuur. We wandelen over rotspartijen naar beneden.

Tijdens de wandeling wordt Cor gebeld door een klant met minder mooi nieuws. Vanochtend gebeurd op de A20. De HY is door de slingerende aanhanger over de kop geslagen. Gelukkig geen persoonlijk letsel. 

We komen bij het plaatsje Monforte de la Sierra (97 inwoners). Geen terras om wat te drinken. Dan nemen we onze flesjes water maar.

De route wordt steeds pittiger vele klimpartijen. Zo nu en dan staan er kunstobjecten. 

Na een afdaling gaat een oude brug over de Arroyo de los Milanos de las Tisneras rivier. Helaas hier ook geen water, alles staat droog. ⅔ van de wandeling zit erop.

Maar we geloven niet meer als men zegt baja, easy of makkelijke wandeling. Het is echt zwaar en de laatste kilometers zijn alleen maar klimmen en zijn de schaduwplekken steeds schaarser. Na ruim 4 uur hebben we 8 kilometer erop zitten.

In het dorpje is de bakker gesloten, siesta. Dan maar afbakbroodjes. Vanaf het dorpje is het naar beneden terug de camper oppikken.

Als we aankomen wil een automobilist fileparkeren achter onze bus. Cor snelt erheen dat gaat haar nooit lukken. Voor ons stonden inmiddels 3 auto's en er achter ook drie. Ze wacht tot wij eruit zijn. Pff, geen idee of we de camper dan zonder haarscheuren hadden aangetroffen. 

We gaan een stuk noordelijker. Cor zegt: 'ik wist niet dat Spanje zo mooi was'. Direct erna zie je het landschap weer veranderen van bergachtig naar dor en droog. 

We kiezen vandaag op doorreis voor een camperplek. Ziet er keurig netjes uit, een speeltuintje erbij, maar we ploffen in onze stoelen, met de beentjes omhoog. 

Ook hier gaat de zon onder.