Dag 40 Castelnau-Durban naar Salses Le Château

Wat een nacht. Een mooi plekje in een laan van Esdoorns, met een bakkertje aan de overkant van de weg, maar ook een kerkklok die elk uur 2x het aantal slagen slaat van de tijd ook in de nacht. Nee toch. 

Na het ontbijt rijden we langs de Pyreneeën verder richting Middellandse zee. Via de D177, een schitterend mooie weg komen we door Foix, met z'n Château en de weekmarkt. Maar we minimaliseren dus rijden door. 

We komen weer Camino's tegen er wordt wat afgewandeld, ook door dit stel. 

We hebben ca 3 uur gereden en geen enkel tankstation was open. We hebben zelfs aangeklopt bij deze deur, maar helaas, geen diesel 😭

We komen uit bij FONT ESTRAMAR. 

Ter info: Estramar, of de fontein van Salses, bevindt zich aan de voet van de Corbières Maritimes in de stad Salses-le-Château. Het is een van de twee uitstromen die de vijver van Leucate voeden. Het is het diepst verkend door duiken in Europa.

In 2018 is het gecategoriseerd als de 11e diepste natuurlijke sifon ter wereld en de 5e diepste onderzocht door menselijk duiken. De verkenningen begonnen in 1949. In de begindagen zullen een paar grote namen voorbij komen zoals Jacques-Yves Cousteau in 1951 en Haroun Tazieff die, net als vele anderen, zal proberen het mysterie van deze bron op te helderen, maar zonder succes. In water van 18 graden werd op 30 december 2019 het wereldrecord voor grotduiken verbroken door de Fransman Xavier Méniscus. Het kostte hem 22 minuten afdaling om -286 m te bereiken, maar 10 uur 30 stijgen om een ​​decompressie ongeval te voorkomen. Aan het einde van zijn vierde duik, sinds 2013, ontdekte hij ook een nieuwe bron in de afgrond van FONT ESTRAMAR. Ondanks het prachtige blauwe, groene water is het net zo mooi als dodelijk. Veel duikers stierven daar. Het blijft een mythische plek voor duikers, maar nog steeds net zo gevaarlijk.

Zoals je ziet sprookjesachtig maar zeer gevaarlijk. 

Hier is ook een sport vliegveld in de buurt.

We rijden door naar het Château waar we de nacht gaan doorbrengen. Eerst een wandeling. Een man op de fiets maakt een praatje. Een geboren Belg uit Luik die hier al tien jaar woont. Een ex militair die vanaf zijn 50ste al is gepensioneerd. Niet slecht. 

's Avonds willen we een hapje gaan eten in het dorp. Bistro Château heeft goede reviews en blijkt geopend te zijn. We gaan op pad en komen Alexander tegen, hij zegt loop maar mee dan wijs ik jullie wel de weg. Hij vertelt enthousiast over zijn familiedorp want zo voelt het voor hem (en onderweg wordt hij door diverse mensen geknuffeld en gekust), maar ook over zijn werk en zijn echte familie. Leuke knul. De bistro is gesloten. Kom maar mee ik weet nog iets anders, wel drinken maar geen eten. Uiteindelijk komen we bij een pizzeria. Toch gegeten.